Дертар

Чанде қабл, барои духтаре, ки 20-25 сола буд, шарм дорад. Бинобар ин, аксарияти духтарони муосир таҷрибаи аввалинро дар алоҳидагӣ дар 16-18 сол ва ҳатто пештар доранд. Дар ин сурат, фикрҳои зиёде вуҷуд доранд, ки оё хуб ё бад, дер дертар аст.

Боби бадеӣ барои бадани зан чӣ гуна аст?

Тибқи иттилои оморӣ, имрӯз духтаре, ки дар синни 22-солагӣ зиндагӣ мекунад, аллакай дорои таҷрибаи ҷинсӣ аст, ва аз ин рӯ, вай чун қоида, аллакай якчанд шарикони ҷинсӣ дошт. Бо вуҷуди ин, қариб 20 фоизи духтарон дар тӯли 25-27 сол ба ҳаёти ҷисмонӣ дучор намешаванд, дар ҳоле, ки онҳо танҳо интизоранд.

Агар мо дар бораи суханони ҷинсшиносон назар андозем, дере нагузашта барҳамдиҳии муъосир ба рушди сусти ҳассосии занон табдил меёбад. Дар чунин мавридҳо, orgasm бо муносибати ҷинсии мунтазами зан ба зан хеле зиёдтар меафзояд.

Агар мо дертар аз маҳрум шудан аз муҳити атроф аз ҷониби саломатӣ дида бароем, тибқи мушоҳидаҳои тиббӣ, чунин духтарон аксар вақт мушкилоти психологиро доранд, ки бо фишори номатлуб аз дӯстдухтарон алоқаманданд.

Барои писарон, онҳо гумон мекунанд, ки онҳое, ки занони худро дар синну соли баъдтар гум кардаанд, гумон мекунанд, ки беинсофӣ ва беинсофӣ гумон мекунанд. Баъд аз ҳама, барои аксари мардҳо, ҷинсӣ қисми ҷудонашавандаи муносибатҳои ҷинси муқобил мебошад. Бинобар ин, ин факт аксар вақт ҳамчун ғайриинтиқоӣ дида мешавад, ки дар ниҳоят боиси он меравад, ки занон танҳо монданд ва никоҳ надоранд.

Кадом проблемаҳое, ки духтарон дар ояндаи наздик рӯ ба рӯ мешаванд?

На ҳар духтаре, ки қарор кард, ки на дертар аз якҷоягӣ бо ҳамсараш медонад, медонад, ки бокираи вай ба вай таҳдид мекунад. Аксар вақт ин ҳақиқат ба он ишора мекунад, ки:

Таъсири дар боло таваллудшуда дертар ба рӯйхати пурраи ҳамаи номҳое, ки метавонанд ба чунин духтарон рӯй дода шаванд, номбар карда намешаванд. Бо вуҷуди ин, бояд қайд кард, ки ҳар як зан ҳуқуқ дорад мустақилона ҳангоми оғоз кардани ҳаёти ҷинсӣ худ мустақилона қарор қабул кунад.