Оё имконпазир аст, ки бо шираи Берч ҳомиладор шавед?

Шарбати шаробпараст нӯшокии табиии ғайриоддӣ ва лазизро дорад, ки аксар вақт ҳамчун қисми таркибашон барои тайёр кардани маҳсулоти гуногуни тиббӣ истифода мешавад. Он баданро бо миқдори зиёди витаминҳо ва унсурҳои муҳими ҷустуҷӯ месозанд, ва инчунин, саъй мекунанд, ташнагӣ, бисёр одамон ин нӯшиданро бо хушнудӣ, махсусан дар ҳавои гарм нӯшонанд.

Дар айни замон, заноне, ки ба наздикӣ интизорӣ доранд, бояд дар бораи чизҳое, ки истеъмол мекунанд, хеле эҳтиёткор бошанд, зеро баъзе хӯрок ва нӯшокӣ метавонанд ба саломатии онҳо ва ҳаёти кӯдак дар синаи модар таъсир расонанд. Бо ин сабаб, модарони умедворкунанда одатан фикр мекунанд, ки имконпазир аст, ки шарбати шаробро дар давраи ҳомиладорӣ шароб диҳад ва оё метавонад ба зарари расондан зарар расонад.

Оё занони ҳомиладор шираи ношикӣ нӯшиданд?

Чунин нӯшокии беназир, ба монанди сехи шир, на танҳо имконпазир аст, балки ҳамчунин дар давоми ҳомиладорӣ низ зарур аст, зеро он барои организми ояндаи моддӣ фоидаовар аст. Дар айни замон, дар баъзе мавридҳо, вақте ки зани ҳомиладор ба реаксияҳои аллергия ба ченаки чоҳҳо майл дорад, истифодаи чунин афшураро боэътибор донистан мумкин аст.

Хушбахтона ин гуна вазъият хеле ночиз аст, бинобар ин аксарияти духтарон ва заноне, ки дар интизори хушбахтии модари худ ҳастанд, метавонанд ин бехатарии нӯшокиро бе ташвиш дар бораи саломатӣ ва зиндагии кӯдаки ояндаи худ бехатар созанд.

Оё шарбати Берч барои занони ҳомиладор муфид аст?

Афзалиятҳои шарбати шароб дар давраи ҳомиладорӣ равшан аст, зеро он дорои миқдори зиёди витаминҳо ва дигар моддаҳои фоиданок мебошад. Махсусан, истифодаи мунтазами ин нӯшокии ширин дар давоми интизори ҳаёти нав дорои таъсири манфии зерин ба зани ҳомилагӣ аст:

Илова бар ин, агар шумо дар шарики сеюми охирини ҳомиладорӣ бинӯшед, он пас аз таваллудкунӣ беҳтар кардани синамакро кӯмак хоҳад кард ва кӯмак мекунад, ки модари ҷавонро дар як муддати кӯтоҳе, ки дар давраи интизории кӯдак ба даст овардааст, кӯмак расонад.

Гарчанде ки шарбати шароб барои занони ҳомиладор фоидаовар аст, бо истифодаи дарозу тӯлонӣ он метавонад зарар расонад. Ин аз он далолат медиҳад, ки ин нӯшидан дорои миқдори зиёди глюкоза аст, ки маънои онро дорад, ки ба афзоиши якбора дар сатҳи шаклҳои хунии модарони оянда оварда мерасонад. Ин аст, ки чаро занон, ки таваллуд шудани як писар ё духтарро интизоранд, набояд аз як литр шираи бертона дар як рўз нўшанд.